Önce içimden geçenleri söylemek istedim. Farkında olmadan sayfalar dolusu şeyler yazmıştım. Sonra kısaltmaya karar verdim. Seninle yaşadığım en güzel zamanları kısaltmak istedim. Elini tuttuğum an. Yağmurda başbaşa yürüdüğümüz gün. O doyumsuz anların hepsi. Yazarken ne kadar da kolay geliyor insana. İçindekileri kağıda dökerken ne kadar benciliz ne kadar tek taraflı düşünüyoruz. Kimbilir senin içinden neler geçiyordu o anları yaşarken? Ben kafamda yarattığım seni yazıyorum satırlara. Asıl olmanı istediğim insanı yazıyorum istediğim kadar. Özgürüm sonuna kadar da yazabilirim.
Kafamda yarattığım her özgürlüğün bedeli ağır oluyor her zaman. Gene aynı şeylerin içimde hapsolmasından korkuyorum. Birgün elini sımsıkı tutacağım zaman kayıp gidersen gözlerimden. İçimdeki seni yok edersem yaptığım amaçsız davranışlar eşliğinde. Nereye kadar umutsuzluk peki? Yanında görmek istediğin bir dostunu görememek gibi. Ya da tavsiyesini istediğin bilge bir büyüğün. Elimden olmayan şeyleri ya da olamayacak şeyleri istemek ne kadar kötü bir şey. Peki zorlasam nereye kadar gidebilirim? Gene kaçsam mı acaba insanların bakışları arasında uzaklara?
Sorular hep devam eder. Cevap olarak yarattığımız tek şey kaçmak veya inkar etmektir. İkisi de kolay gelir insanoğluna. Kaçarsın çünkü savaşayamayağını anlarsın. Karşındaki senden daha güçlüdür ve seni eziyordur. Bu durumda yapacağın tek şey arkanı dönmek ve uzaklaşmak. Ne kadar kolay değil mi? Sen ki onu karşına almışsın ve göğsünü gere gere savaşı başlatmışsın. Kafandaki bütün sorunları bir kenara bırakmışsın ve hazırsın evet onu yenmek istiyorsun. Onun en ufak hamlesinde geriye çekilmen ve gitmen ne kadar korkakca ne kadar adi. İnkar etmek var bir de. Aslında öyle demek istemedim lafını her yerde duyuyoruz. Kendimizi kandırmayalım inkar etmek de kaçmak gibi bir şey. Ama çevremizde o kadar iyi inkar eden insanlar var ki. Aklımızın ucundan bile geçmiyor “aslında kaçmak istiyor” diye. Rollerini iyi oynuyorlar. Taktıkları maskelerin hakkını iyi veriyorlar.
Bir insanı diğerinin gözünde bitiren tek şey egodur. Kendini beğenmişlik, kendini olduğundan daha güçlü gösterme çabası. Sonucunda elbette o kişiyi kaybettiğin zaman üzülmezsin ki. Daha kapana kıstırılacak çok avın olacak senin. Ama ya hayattan beklediklerin birgün biterse. Ya umut dediğimiz o arada kapımızı çalan duygu seni terk ederse.
Karamsarlığa gebe bu yazı da burada biter. Okuyanlar ders çıkarsın şunu bunu yapsın diye yazmadım. İçimden geldi şu sayfayı dolu görünce ve içimdekileri dökünce rahatlıyorum sanki. Esen kalın…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder